Naukowcy znaleźli klucz do długowieczności. Jeżeli się o kogoś troszczysz, pożyjesz dłużej

Ponad 25 lat temu, grupa naukowców z Niemiec, Szwajcarii i Australii rozpoczęła badanie skupiające się na najstarszych mieszkańcach Berlina. Badacze przyglądali się ich życiu przez kolejne dwie dekady. Obserwatorzy wzięli pod uwagę zaangażowanie w życie rodziny i otoczenia, oraz poziom wsparcia, jakiego seniorzy udzielali najbliższym oraz znajomym. Dzięki eksperymentowi udało się potwierdzić obiegową opinię – opłaca się troszczyć o innych.

Artykuł opublikowany w dzienniku „Evolution And Human Behaviour”, firmowany przez Uniwersytet w Bazylei, nie pozostawia żadnych wątpliwości – troskliwi żyją dłużej!

W badanu wzięło udział 500 starszych osób, w wieku 70 do 103 lat.  W latach 1990-2009 badacze przyglądali się seniorom, szukając korelacji między długowiecznością, a cechami charakteru i stylem życia. W odróżnieniu od badań prowadzonych wcześniej, tym razem wykluczono jednak seniorów, którzy opiekę sprawować musieli – będących prawnymi i faktycznymi opiekunami np. wnuków.

Wbrew pozorom, to istotne rozróżnienie, zwłaszcza gdy weźmie się pod uwagę konkluzje badaczy. Otóż po dwóch dekadach doszli oni do wniosku, że osoby, które opiekują się wnukami, angażują się w ich sprawy, a jeśli wnuków nie mają, to przynajmniej starają się wspierać osoby w swoim otoczeniu – żyją ewidentnie dłużej.

Wyniki prowadzonych obserwacji były uderzające. Po tym, jak w 1990 r. przeprowadzono pierwsze wywiady, w ciągu pierwszych pięciu lat zmarła połowa osób, które nie podtrzymywały głębszych relacji z otoczeniem. Dla kontrastu, ponad połowa seniorów podtrzymujących więzi z rodziną – wnukami lub dziećmi – wciąż żyła dekadę po pierwszych wywiadach. Ta sama zasada obowiązywała w odniesieniu do osób, które rodziny nie mają.

Jest jednak małe „ale”. Nie chodzi o to, żeby rzucić się w wir pomagania i całkowicie temu poświęcić: poziom wsparcia i zaangażowania powinien być względnie umiarkowany. Bowiem ci, którzy nazbyt zaangażują się w dzieło pomagania, żyją krócej. Na ich zdrowiu fizycznym i psychicznym odbija się bowiem stres, być może potęgowany tym, że angażujemy się w sprawy, na które realnie mamy niewielki wpływ. Innymi słowy, warto czasem podrzucić wnuki do dziadków, ale nie należy ich zbytnio wykorzystywać.

Źródło: Science Daily