Badacze z uniwersytetu w Tajwanie poprosili zawodowego skrzypka o zagranie na piętnastu instrumentach – antykach, m.in. na skrzypcach stworzonych przez Andreę Amatiego w 1570 r. Amati uznawany jest za twórcę współczesnych czterostrunowych skrzypiec.

Muzyk zagrał również na okazach stworzonych przez słynną familię Stradivari, których model został poprawiony w stosunku do wcześniejszego dzieła Amatiego.

W pierwszym etapie badań zostały zarejestrowane skale piętnastu instrumentów, na których zagrał zawodowy skrzypek. W późniejszym etapie prac nagrano głosy ośmiu mężczyzn i ośmiu kobiet w wieku od 16 do 30 lat, których zadaniem było zaśpiewanie pospolitych angielskich samogłosek.

Badanie wykazało, że skrzypce Amatiego oraz model autorstwa Gasparo da Salo naśladowały basy i barytony męskich śpiewaków, co wskazuje na prawdopodobieństwo, że ich twórcy próbowali oddać skalę wokalną męskich głosów.

Tymczasem najsłynniejsze stradivariusy osiągały wyższe tony, przypominające bardziej kobiece głosy (alt, kontralt) oraz najwyższy głos męski, tenor. Naukowcy właśnie w tym upatrują doskonałości stradivariusów.

Hwan-Ching Tai, pomysłodawca badania, zauważył, że „jasność” i „blask” przypisywany stradivariusom, wynika z ich podobieństwa do kobiecych głosów.

– Niektóre stradivariusy mają wyraźne cechy kobiecych wokali, co może wpływać na postrzeganie ich jako słodkich i jasnych.