Dzięki implantowi niewidoma kobieta była w stanie odróżnić litery i przedmioty

Dzięki specjalnemu implantowi wszczepionemu w mózg niewidoma kobieta była w stanie rozróżnić litery i proste przedmioty. Ten innowacyjny eksperyment został przeprowadzony przez Uniwersytet Miguela Hernándeza w Elche, który teraz poszukuje nowych ochotników — podała hiszpańska stacja radiowa „Canal Sur”.

57-letnia Bernadette Gómez, była z zawodu nauczycielką biologii. Kobieta straciła wzrok na skutek powikłać po zachorowaniu na sepsę. Po 16 latach od utraty wzroku zgłosiła się do innowacyjnego programu przeprowadzonego przez Uniwersytet Miguela Hernándeza w Elche.

Naukowcy umieścili implant w odpowiadającym za widzenie obszarze mózgu kobiety. Urządzenie ma 4 milimetry szerokości oraz 1,5 milimetra długości i składa się z około 100 mikroigieł, które zostały przymocowane do kory mózgowej. Ma ono rejestrować aktywność neuronalną i równocześnie stymulować bodźce.

Kamera zamiast oczu

57-latka została również wyposażona w specjalne okulary ze wmontowaną, miniaturową kamerą. Specjalnie opracowane oprogramowanie koduje obraz i przekazuje informacje do implantu.

Dzięki temu do mózgu kobiety docierały proste obrazy, które były generowane przez błyski zwane fosfenami. Umożliwiło to niewidomej nauczycielce dostrzeganie wzorów i rozpoznawanie pewnych liter alfabetu oraz zagranie w uproszczoną wersję Pac-Mana.

„Bezpieczeństwo metody”

Sześć miesięcy później bezproblemowo usunięto implant z mózgu, a kobieta po odłączeniu urządzenia znów stała się zupełnie niewidoma.

Naukowcy zapowiedzieli kontynuację badania i poszukują nowych ochotników.

— Rezultaty są bardzo ekscytujące, ponieważ potwierdzają bezpieczeństwo, jak i skuteczność metody i mogą pomóc w realizacji wieloletniego marzenia wielu naukowców, jakim jest przekazywanie informacji ze świata zewnętrznego bezpośrednio do kory wzrokowej osób niewidomych, przywracając w ten sposób podstawową formę wzroku. […] I choć te pierwsze wyniki są bardzo zachęcające, musimy być świadomi, że nadal istnieje wiele kluczowych pytań pozbawionych odpowiedzi, a wiele problemów musi zostać rozwiązanych, zanim korowa proteza wzrokowa zyska miano realnej terapii klinicznej — powiedział Eduardo Fernández Jover, przewodzący zespołowi badaczy.