Historia Gillian Lynne – cenna lekcja dla wszystkich dorosłych
Gillian to siedmioletnia dziewczynka, która nie może spokojnie usiedzieć w szkole. Ciągle wstaje, nie może się skupić na jednej czynności, jest nadaktywna i z trudem uczestniczy w lekcji. Nikt jeszcze nie słyszał o ADHD. Ani o Gillian Lynne…
Nauczyciele martwią się o nią, upominają, na przemian karcą i nagradzają, jeśli tylko uda jej się przez chwilę uważać. Ale to nic nie daje. Gillian nie potrafi usiedzieć spokojnie i nie jest w stanie być uważna jak inne dzieci.
Kiedy mała Gillian wraca do domu, jej matka również ją karze. Więc nie tylko otrzymuje złe oceny i kary w szkole, ale także cierpi z tego powodu w domu.
Pewnego dnia matka Gillian Lynne zostaje wezwana do szkoły. Jakaś kobieta, zasmucona, bierze ją za rękę i prowadzi do sali, jak do pokoju przesłuchań. Nauczyciele mówią coś o chorobie, o oczywistym zaburzeniu.
“Może to nadpobudliwość, a może dziewczynka potrzebuje leków”.
Podczas rozmowy przychodzi inny nauczyciel, który zna dziewczynkę. Prosi wszystkich dorosłych, matkę i współpracowników, aby poszli z nim do sąsiedniego pokoju, skąd można obserwować Gillian. Wychodząc, mówi dziewczynce, że wkrótce wrócą i zostawia ją samą z włączonym starym radiem, w którym gra muzyka.
Pozostawiona sama w pokoju, dziewczynka natychmiast wstaje i zaczyna poruszać się w rytm muzyki. Chłonie ją całym ciałem, porusza się w górę i w dół, ściąga każdą nutę w powietrzu stopami i …sercem!
Nauczyciel uśmiecha się, gdy koledzy i matka patrzą na niego ze zmieszaniem i współczuciem, tak, jakby patrzyli na poczciwego starca, więc mówi:
– Widzicie? Gillian nie jest chora, Gillian jest tancerką!
Zaleca matce, aby zabrała ją na lekcje tańca i swoich kolegów nauczycieli prosi, aby umożliwiali Gillian po prostu potańczyć od czasu do czasu.
Kiedy Gillian wraca do domu po swojej pierwszej lekcji tańca, mówi mamie:
„Każdy jest taki jak ja! Nikt nie może tam usiedzieć!”
Gillian Barbara Lynne to urodzona w Londynie w roku 1926 i zmarła w lipcu 2018 roku brytyjska balerina i choreografka, reżyserka teatralna i telewizyjna. Najbardziej znana ze współpracy przy tworzeniu musicali „Koty” oraz „Upiór w operze”.
Lynne debiutowała w wieku 16 lat w Sadler’s Wells Ballet Company w balecie „Jezioro Łabędzie” Piotra Czajkowskiego, w roli Oddetty.
W 1951 roku Gillian Lynne opuściła deski baletu klasycznego przenosząc się na West End do teatru London Palladium występując m.in. jako Claudine w Can Can. Zagrała również w tym czasie w kilku filmach, m.in. u boku Errola Flynna. Pojawiła się również się jako tancerka i aktorka w pierwszych programach brytyjskiej telewizji.
W latach sześćdziesiątych Gillian Lynne zakończyła karierę sceniczną, poświęcając się od tej pory choreografii. Współuczestniczyła w tworzeniu dziesiątek spektakli w Royal Opera House, na rzecz Royal Shakespeare Company, teatrów West Endu i Broadwayu. Jej najbardziej znaną twórczością jest współpraca z kompozytorem Andrew Lloyd Webberem.
W 1981 roku Gillian Lynne, która jest już znaną rozpoznawalną na całym świecie tancerką i właścicielką własnej akademii tańca, zostaje choreografką musicalu „Koty”.
Niechaj ta historia uświadomi wszystkim dorosłym, aby dostrzegali w dzieciach ich zdolności i talenty, a nie skupiali się na ich brakach.
To właśnie te niedostatki, które nas wyróżniają, reputacja czarnej owcy czy niesfornego dziecka może w pełni uświadomić nasz prawdziwy talent, który drzemie w każdym z nas.
Miejmy nadzieję, że wszystkie „inne” dzieci spotkają na swojej drodze mądrych dorosłych, zdolnych do zaakceptowania ich takimi, jakimi są, a nie dostrzegania w nich jedynie samych braków czy defektów.
Tak jak było to w przypadku Gillian. Bo to właśnie takie osoby, jak ona, tworzą piękno na tym świecie.
Opracowanie: Agata Pałach, blog Nigdy za późno
