To, co doceniasz nie jest tak ważne, jak to, że w ogóle doceniasz
Ofiarujesz prawdziwy dar drugiej osobie, kiedy okazujesz jej wdzięczność. Tak samo, gdy twoja wdzięczność jest doceniona i przyjęta, twój partner/partnerka daje dar tobie. To działa w obie strony. Ofiarowujesz dar, zarówno kiedy kogoś doceniasz jak i wtedy, gdy przyjmujesz wdzięczność czy uznanie od drugiej osoby.
Większość z nas potrafi biegle krytykować innych, nie jesteśmy za to zbyt dobrzy w docenianiu i wyrażaniu wdzięczności. Nie robimy tego wystarczająco często i nie wkładamy w to serca. Prawdziwie serdeczna wdzięczność czy mówiąc inaczej docenianie, wymaga robienia tego z pozycji otwartości i szczerego serca.
Mam przyjaciół, Neda i Shirley, którzy są cudowną parą i małżeństwem od wielu lat. Kiedy po długiej przerwie niedawno ich odwiedziłem, zauważyłem, że Shirley często krytykuje Neda. Nie przesadzę, mówiąc, że poprawiała go średnio co dziesięć minut. I nie robiła tego ze złej woli, po prostu chciała, żeby było tak jak ona chce, a kiedy Ned próbował robić coś po swojemu, krytykowała go. Myślę, że uważała to za coś konstruktywnego.
Dla jasności – Ned jest miły i cierpliwy, a Shirley to wulkan energii. Więc za każdym razem gdy jest krytykowany, przyjmuje jej uwagi ze spokojem i nie wydaje się, żeby mu to przeszkadzało. Któregoś dnia zapytałem jednak Shirley czy zdaje sobie sprawę, jak bardzo krytyczna jest wobec męża. Ned zareagował od razu, aby jej bronić, mówiąc, że nie ma sprawy, a ona przyznała, że wie o tym i że, po prostu, taki jest jej sposób wyrażania. Wtedy zapytałem wprost czy również docenia Neda od czasu do czasu. Po namyśle odpowiedziała, że faktycznie nie robiła tego od dawna. Zapytałem jeszcze czy był jakiś powód, że przestała. Też zaprzeczyła. Poprosiłem wtedy, żeby wyraziła wdzięczność dla Neda od razu.
Shirley wypowiedziała takie słowa – Ned, doceniam cię za to, że jesteś wspaniałym mężem i żywicielem rodziny, za to, że tak bardzo mnie kochasz, że jesteś wspaniałym bratem dla Toma, nawet gdy on nie jest taki dla ciebie, oraz że jesteś tak kochającym i cierpliwym ojcem. Ned uśmiechnął się szeroko i powiedział do żony, że zrobiło mu się ciepło na sercu. Od tego momentu Shirley obiecała sobie, że każdego dnia będzie doceniała Neda, a ich i tak już udany związek, stał się jeszcze bardziej satysfakcjonujący. Wszystko to miało miejsce cztery lata temu. Ostatnio wpadliśmy z JoAnn na Neda i Shirley. Chociaż od tamtej pory minęło tyle czasu, to oboje wyglądali o cztery lata młodziej. Jestem pewien, że to nie przypadek.
To, co doceniasz nie jest tak ważne, jak to, że w ogóle doceniasz. Dodam jeszcze, że kobiety lubią być doceniane za swoją atrakcyjność (i tu dobrze jest być bardzo konkretnym), inteligencję oraz intuicję, a mężczyźni, z reguły, lubią być doceniani za swoje faktyczne osiągnięcia (naprawienie zlewu, porąbanie drewna, sprzątnięcie garażu). Możemy docenić cokolwiek w naszych partnerach – szczegóły wyglądu, oddanie, zaangażowanie, postawę, pasję, siłę, czułość, wrażliwość, a nawet ich słabości. Nie skąpcie pochwał. Pozwólcie, aby to płynęło swobodnie.
Oto kilka przykładów.
- Dziękuję, że jesteś taki wyrozumiały.
- Doceniam cię za to, że jesteś tak kochającym partnerem.
- Czy mówiłem Ci już kiedyś, że masz piękne stopy?
- Wczoraj, kiedy powiedziałem, że jestem na ciebie zły, nie przyjęłaś postawy obronnej. Zamiast tego, naprawdę przyjęłaś i zaakceptowałaś mój stan i nie osądziłaś mnie, co sprawiło, że poczułem się kochany i wspierany.
- Doceniam to, że choć nie znalazłeś pracy, wciąż próbujesz. To musi być bardzo trudne i trzeba być prawdziwie silną osobą, aby się nie poddawać.
- Dziękuję, że mnie kochasz, mimo że czasem wychodzi na jaw mój trudny charakter.
Pomówmy chwilę o tym, czym docenianie nie jest. Na pewno nie jest „ostateczną prawdą”. Na przykład, jeśli powiem – Doceniam cię za to, że zawsze mogę na tobie polegać – możesz sobie pomyśleć – to nie prawda, przecież zawiodłam go w zeszłym miesiącu. Ale to ty tak interpretujesz przeszłość, żeby zablokować płynące uznanie, zamiast je przyjąć. Samo uznanie nie musi dotyczyć czegoś aktualnego. To może być również oświadczenie lub coś, co wypowiadamy bez żadnego potwierdzenia, ale dotyczy przyszłych możliwości – na przykład mogę docenić, że będziesz wspaniałym pisarzem, nawet jeśli niczego jeszcze nie napisałeś. W idealnych warunkach, takie oświadczenie mogłoby pomóc stworzyć przyszłość, w której staniesz się kimś takim.
Nie wszystkie wyrazy uznania są wyłącznie pozytywne. Niektóre mogą zawierać pełne miłości zakwestionowanie czegoś lub potwierdzenie „niedoskonałości”. Oto więcej przykładów.
Chcę docenić cię za:
- to, że jesteś przy mnie,
- twoje piękno,
- to, że masz niezwykłą pasję,
- twoje śliczne buty,
- twoją wytrwałość,
- twoją inteligencję,
- twój promienny uśmiech,
- twoją siłę,
- to, że odczuwasz ból, gdy przyjaciele sprawiają ci zawód,
- twoją intuicyjność,
- to, że tak bardzo mnie kochasz,
- to, że tak bardzo kochasz zwierzęta,
- twoje piegi,
- to, że nic nie powiedziałaś, gdy ostatnio zachowałem się głupio,
- to, że zajmujesz się tyloma sprawami,
- to, że masz takich wspaniałych przyjaciół,
- to, że nigdy się nie poddajesz,
- twoją wrażliwość,
- to, że się złościsz,
- to, że zawsze mnie popierasz,
- to, że czasem mnie zadziwiasz, że wciąż ze mną jesteś.
Fragment pochodzi z książki Williama Weila – Związki Nowej Ziemi
doceniam Was za te wszystkie pozytywne informacje