W Krakowskiej bibliotece znaleziono bezcenne dzieło z XV wieku
W ostatnich dniach środowisko naukowe obiegła informacja o niezwykłym odkryciu inkunabułu w Bibliotece Prowincji Ojców Bernardynów pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny w Krakowie. Pochodzący z XV wieku druk, dotychczas nieznany w polskich zbiorach, wzbogacił katalog starodruków dostępnych badaczom.
Odkrycia dokonał zespół pracowników badawczo-dydaktycznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie pod kierownictwem prof. dr hab. Jolanty M. Marszalskiej. Był to kolejny etap prac prowadzonych w ramach projektu naukowego realizowanego ze środków Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki, zatytułowanego: „Katalog Inkunabułów Biblioteki Prowincji oo. Bernardynów pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Krakowie”.
Zgodnie z informacją zamieszczoną przez Instytut Historii UKSW, fragment inkunabułu został odnaleziony dołączony do dzieła: Rampigollis, Antonius et Bindo de Senis, Aurea Biblia, sive Repertorium aureum Bibliorum (Ulm, Io. Zainer, 16-17 VI 1475, GW M36970, ISTC ir00012000, sygn. Inc. 464). Przeprowadzona szczegółowa analiza typograficzna wykazała, że jest to urywek inkunabułu autorstwa Tomasza z Akwinu: Thomas de Aquino, De periculis contingentibus circa sacramentum Eucharistiae (Ulm, Io. Zainer, ok. 1476, GW M46243, ISTC it00319000).
W świetle międzynarodowych baz danych starych druków, w szczególności Incunabula Short Title Catalogue (ISTC), zachowały się na świecie jedynie 24 egzemplarze pochodzące z tego wydania. Oznacza to, że polska nauka zyskała dostęp do wyjątkowo rzadkiego, piętnastowiecznego woluminu, który pozwoli badaczom bliżej poznać historię recepcji myśli Tomasza z Akwinu oraz kontekst czytelnictwa w środowisku monastycznym późnośredniowiecznej Europy.
„Inkunabulistyka polska wzbogaciła się o kolejny tytuł bezcennych, piętnastowiecznych dzieł, przechowywanych w zasobach polskich bibliotek naukowych” – podkreślają przedstawiciele zespołu badawczego. Niewątpliwie odkrycie to wpisuje się w szersze działania na rzecz dokumentowania, ochrony i upowszechniania dziedzictwa piśmienniczego, będąc cennym wkładem w rozwój humanistyki w Polsce i w Europie.
