Dzwonnik biały – najgłośniejszy spośród ptaków… śpiewa z siłą startującego odrzutowca
Dzwonnik biały (Procnias albus) jest najgłośniejszy spośród ptaków, jego zawołanie godowe osiąga wielkość ponad 125 decybeli, a najgłośniejsze jest wówczas, kiedy samica jest w pobliżu. Dla porównania szept to około 20dB, odkurzacz 60dB, natomiast krzyk dzwonnika jest głośniejsze nawet od piły łańcuchowej czy klaksonu samochodu i znacznie przekracza poziom natężenia dźwięku uważany za bezpieczny dla ludzkich uszu.
Dzwonniki, ptaki wielkości gołębia, zamieszkują lasy deszczowe w Amazonii; samica ma kolor oliwkowy, samiec jest biały.
Mario Cohn-Haft z Instituto Nacional de Pesquisas da Amazônia w Brazylii wraz z Jeffem Podosem z University of Massachusetts Amherst zarejestrowali najgłośniejsze jak dotąd udokumentowane ptasie trele. Najgłośniejsze (125dB), było wołanie godowe dzwonnika białego, podczas gdy poprzedni rekordzista – bławatkowiec krzykliwy (Lipaugus vociferans) zdołał wykrzyczeć „tylko” około 116 decybeli. O szczegółach swoich badań naukowcy poinformowali na łamach pisma „Current Biology”.
Nagrania z brazylijskiej dżungli zostały zarejestrowane za pomocą mierników poziomu dźwięku nowej generacji. Urządzenia te dokonują pomiarów z bardzo dużą precyzją i pozwalają zobaczyć zmiany amplitudy i wartości szczytowe podczas poszczególnych zawołań godowych. Co ciekawe, badacze ustalili, że samce dzwonnika białego wydają najgłośniejsze dźwięki, gdy samice siedzą tuż obok nich.
– Mieliśmy szczęście zobaczyć, jak samice dołączają do samców podczas zawołań godowych. W tych przypadkach samce wydawały wyłącznie swoje najgłośniejsze „pieśni”. Co więcej, obracały się gwałtownie podczas tych występów w kierunku znajdujących się obok samic, jakby chciały zaakcentować finałową nutę . Chcielibyśmy wiedzieć, dlaczego samice trzymają się tak blisko samców, gdy te śpiewają tak głośno. Może chcą ocenić samca z bliska, choć ryzykują przy tym uszkodzenie aparatu słuchowego – przyznał Podos.
Uczeni przy pomocy czułej aparatury starali się także zmierzyć wielkość głowy i dzioba, kształt gardła ptaków i ocenić ich wpływ na niezwykłą zdolność do wydawania tak głośnych dźwięków. – Nie wiemy, w jaki sposób tak małe stworzenia potrafią być tak głośne. Tak naprawdę jesteśmy dopiero we wczesnym etapie zrozumienia tej różnorodności biologicznej – wyjaśniał Podos.
Kolejną nowością, jaką zaobserwowali badacze jest to, że gdy śpiew ptaków staje się głośniejszy, staje się także krótszy. Może to być spowodowane tym, że układ oddechowy ptaków ma skończoną zdolność kontrolowania przepływu powietrza i generowania dźwięku. Cohn-Haft we wcześniejszych badaniach terenowych zauważył, że dzwonniki białe mają pewne interesujące cechy anatomiczne, w tym niezwykle grube, dobrze rozwinięte mięśnie brzucha.
Źródło: losyziemi.pl
Opracowanie: Krzysztof
