Polonez trafił na Listę Reprezentatywną Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości
Polonez, będący tradycyjnym tańcem polskim, niedawno został uznany przez UNESCO jako ważna część Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości. To wydarzenie miało miejsce podczas 18. sesji Komitetu Międzyrządowego ds. Ochrony Niematerialnego Dziedzictwa w Kasane, w Botswanie. Polonez znalazł się na liście jako szósta polska tradycja, dołączając do takich elementów jak szopkarstwo krakowskie, kultura bartnicza, sokolnictwo, tradycja tworzenia dywanów kwiatowych na procesje Bożego Ciała i flisactwo, które były wpisywane w latach 2018-2022.
Polonez jest głęboko zakorzeniony w polskiej kulturze i cieszy się szerokim uznaniem. Jego początki sięgają XVI wieku, kiedy nazywano go chodzonym, a od XVIII wieku przyjął nazwę poloneza. Jest jednym z pięciu tradycyjnych tańców polskich, znany z symbolicznych cech, takich jak otwartość, współpraca i łączenie ludzi ponad wszelkimi podziałami.
Tańczenie poloneza ma szczególne znaczenie podczas ważnych wydarzeń w życiu jednostek, rodzin i społeczności. W polskich liceach tradycją jest studniówka, rozpoczynająca się od uroczystego poloneza, do którego przygotowania angażuje się cała społeczność szkolna pod kierunkiem nauczycieli przez wiele miesięcy. Polonez jest również popularnym elementem wesel, świąt i lokalnych uroczystości, a także spontanicznie tańczony przez nieformalne grupy podczas świąt narodowych. Tańczą go zarówno amatorskie, jak i profesjonalne zespoły taneczne.
Polonez promuje wartości takie jak równość i współpraca, co przyczynia się do jego charakteru łączącego ludzi. Jest tańczony w całej Polsce, również w regionach z licznymi mniejszościami etnicznymi i narodowymi. Jest częścią dziedzictwa przekazywanego z pokolenia na pokolenie w polskich rodzinach mieszkających za granicą oraz wśród społeczności o polskich korzeniach.
Jak się tańczy Poloneza?
Jest to grupowy taniec, który może składać się z kilku do kilkuset uczestników. Tancerze, poruszający się w parach, tworzą maszerujący korowód, z pierwszą parą prowadzącą. Podczas tańca pary wykonują różnorodne figury, takie jak tworzenie mostów, łączenie się w grupy, przeprowadzanie partnera na drugą stronę, czy zmiana kierunku marszu. Tańczenie poloneza nie wymaga zapamiętywania skomplikowanych układów, gdyż można naśladować inne pary, a układ figur może być zarówno przygotowany, jak i improwizowany. Niektóre elementy, takie jak koło i wąż polonezowy, symbolizują równość, jedność i harmonię.
