Wieloryby uczą się skomplikowanych pieśni od swoich dalekich krewnych
Eksperci z australijskich uczelni University of Queensland przeprowadzili badania, z których wynika, że humbaki mogą nauczyć się niezwykle skomplikowanych pieśni od swoich krewnych z różnych regionów. — Rzeczywiście nauczyły się dokładnie tych samych dźwięków, bez upraszczania lub opuszczania czegokolwiek — poinformowała doktor Jenny Allen, główna autorka badań.
Badania doktor Jenny Allen z University of Queensland dowiodły, że humbaki z Nowej Kaledonii mogą uczyć się pieśni od swoich krewnych ze wschodniego wybrzeża Australii z niezwykłą dokładnością.
Naukowcy przyrzekli się dokładnie wzorcom pieśni samców humbaków z każdego regionu w latach 2009-2015, aby zbadać, w jaki sposób uczą się od siebie wzajemnie. Doktor Allen powiedziała, że złożoność piosenek została określona poprzez zmierzenie zarówno liczby dźwięków, które wieloryby wydały, jak i długości wzorów dźwiękowych.
— Słuchając australijskiej populacji humbaków, byliśmy w stanie sprawdzić, czy piosenki zmieniły się w jakikolwiek sposób, gdy śpiewały je humbaki z rejonów Nowej Kaledonii — mówiła badaczka.
— Odkryliśmy, że faktycznie nauczyły się dokładnie tych samych dźwięków, bez upraszczania lub opuszczania czegokolwiek. Każdego roku, w którym je obserwowaliśmy, śpiewały inną pieśń, co oznacza, że humbaki mogą bardzo szybko nauczyć się całego wzoru piosenki z innej populacji, nawet jeśli jest on złożony lub trudny — dodała badaczka.
Humbaki uczą się od siebie nawzajem
Nowe odkrycie sugeruje, że wieloryby uczą się od siebie pieśni na wspólnych trasach migracyjnych, takich jak Nowa Zelandia, lub wspólnych żerowiskach, takich jak Antarktyda.
— Rzadko zdarza się, aby ten stopień wymiany kulturowej był udokumentowany na tak dużą skalę u gatunku innego niż człowiek — powiedziała doktor Allen.
— Mamy nadzieję, że te odkrycia stanowią model dla dalszych badań nad zrozumieniem ewolucji komunikacji kulturowej u zwierząt i ludzi — dodała.
Humbaki zostały niedawno usunięte z listy gatunków zagrożonych, publikowanej przez Międzynarodową Unię Ochrony, ale według doktor Allen, ich populacje nadal muszą być starannie zarządzane, a te odkrycia mogą w tym pomóc.
— Dogłębne zrozumienie gatunku może znacznie poprawić skuteczność metod ochrony i jego zarządzania — zauważyła badaczka.
— Mamy teraz bardziej holistyczny obraz zachowań, ruchów i interakcji różnych populacji humbaków, w tym, jak przekazują swoją kulturę — dodała.
— Oznacza to, że jesteśmy lepiej wyposażeni, aby chronić je przed wieloma zagrożeniami, przed którymi stoją, gdy nasz klimat i planeta, nadal się zmieniają — podkreśliła.
Badania będące wynikiem współpracy organizacji Opération Cétacés z Nowej Kaledonii i University of Queensland. Zostały opublikowane w czasopiśmie „Scientific Reports”.
Źródło: eurekalert.org
