Podczas udanej randki, serca dwóch osób mogą się synchronizować

Okazuje się, że romantyczne metafory mogą zawierać szczyptę prawdy.

Holenderscy naukowcy opublikowali a łamach prestiżowego czasopisma „Nature” wyniki badań, mające na celu przyjrzenie się, w jaki sposób nasze ciała sygnalizują udaną randkę. Badacze w ramach eksperymentu przeprowadzili „randkę w ciemno”, w której wzięli udział heteroseksualni uczestnicy wyposażeni w specjalne czujniki mierzące różne funkcje ich ciał, takie jak tętno, przewodnictwo skóry czy ruchy oczu, a także okulary śledzące uśmiech.

Naukowcy szukali oznak fizycznej synchronizacji, czyli niewerbalnych wskazówek, które pokazują, że randka idzie dobrze.

– Jeśli intuicyjne uczucie przyciągania naprawdę istnieje, musi istnieć fizyczna manifestacja pociągu interpersonalnego w rzeczywistym świecie zachowań – tłumaczą naukowcy pod przewodnictwem Eliski Prochazkovej z Leiden University.

Badacze przypuszczali, że wskazówki naśladujące lub reagujące na zachowanie drugiej osoby, takie jak uśmiech, kiwanie głową czy wpatrywanie się w oczy, będą decydować o pozytywnym przebiegu randki. Jednak okazało się, że ostatecznie to, co rzeczywiście decyduje o sukcesie romantycznego spotkania, nie zawsze jest widoczne na pierwszy rzut oka.

– Żaden z tych sygnałów nie przewidział stopnia, w jakim jedna osoba pociągała drugą. Decydowały o tym niewidzialne, wewnętrzne sygnały, takie jak tętno i przewodnictwo skóry – tłumaczy Prochazkova.

W trakcie randek w ciemno uczestnicy zostali umieszczeni naprzeciwko siebie przy stołach podzielonych barierą, która w pierwszej fazie eksperymentu została otwarta tylko na krótką chwilę, umożliwiając jednej osobie spojrzenie na drugą. W drugiej fazie, uczestnicy mieli okazję ze sobą porozmawiać przez kilka minut. Naukowcy poprosili ich następnie, aby patrzyli na siebie przez 2 minuty bez słowa. W tym czasie badacze mierzyli funkcje ciała uczestników randki. Wyniki badań pokazały, że nie wzrok ani uśmiech nie decydowały o tym, że jedna osoba uważała drugą za atrakcyjną — były to tylko powierzchowne oznaki.

Według badań kluczową rolę odgrywało tętno, które synchronizowało się z tętnem drugiej osoby, co oznaczało, że serca uczestników zaczynały bić w tym samym tempie!

Naukowcy sugerują, aby powtórzyć badanie w bardziej kontrolowanych warunkach laboratoryjnych, najlepiej z większą próbą.

Źródło: sciencealert.com