Inspirująca przypowieść o poszukiwaniu szczęścia
Większość z nas nie chce się martwić. Nie chcemy, aby nasze poszukiwanie szczęścia wiązało się z trudnościami. To, czego naprawdę chcemy, to dostać szczęście na talerzu. Jednak aby dowiedzieć się, czym jest prawdziwe szczęście, musimy być gotowi na stawienie czoła niepokojom, zaskoczeniom, uznać błędy w naszych założeniach i zgodzić się na to, że zostaniemy wrzuceni do bardzo głębokiej studni nieświadomości. Co to znaczy być zaniepokojonym i dlaczego mielibyśmy się na to otwierać lub pragnąć tego na jakimkolwiek poziomie?
Aby to zrozumieć, musimy uważnie przyjrzeć się naszym umysłom, rzeczom, w które wierzymy, myślom, których się chwytamy. Musimy badać nasze uzależnienie od kontroli, władzy, pochwał i aprobaty – wszystko to, co powoduje nasze cierpienie. Rzeczy w świecie zewnętrznym mogą przynieść chwilowe szczęście i radość, ale nie przynoszą najgłębszego spełnienia, za którym wszyscy tęsknimy. Nie są w stanie odpowiedzieć na pytanie, dlaczego cierpimy i, ostatecznie, nie są w stanie przynieść najgłębszej ulgi w ludzkich rozterkach.
Gdyby ktoś Ci powiedział: „Możesz przestać cierpieć. Naprawdę możesz całkowicie przestać cierpieć, tutaj i teraz. Wszystko, co musisz zrobić, to porzucić swoje myśli. Musisz porzucić swoje opinie, musisz porzucić swoje przekonania, musisz nawet przestać wierzyć we własne imię. Musisz jedynie zrezygnować z tego wszystkiego i nic już więcej nie potrzebujesz robić. Porzuć to wszystko, a będziesz szczęśliwy, całkowicie szczęśliwy, na zawsze wolny od cierpienia”.
Dla większości ludzi byłby to układ nie do przyjęcia. „Porzucić swoje myśli? Porzucić swoje opinie? Gdybym to zrobił, przestałbym być tym, kim jestem! Nie! Nie zrobię tego! Wolę cierpieć, niż rezygnować z tego, co myślę, w co wierzę, czego się trzymam. Wolę cierpieć, niż porzucić swoje przekonania!”
Może to zabrzmieć śmiesznie, ale jest to właśnie stan umysłu, w jakim znajduje się większość ludzi. Stan, w którym nie chcemy być niepokojeni. A to oznacza brak gotowości na zrozumienie prostego faktu, że nie możemy być szczęśliwi, dopóki nie pojmiemy, że to, co uważaliśmy za prawdę, wcale nie jest prawdą, że to, w co wierzymy, nie jest rzeczywiste. Nie jesteśmy skłonni spojrzeć całkowicie szczerze i uczciwie na to, co o sobie myślimy, jeżeli nie jesteśmy otwarci na pomysł, że być może całkowicie się mylimy co do siebie, że może wcale nie jesteśmy tym, kim uważamy, że jesteśmy. Jeśli nie jesteśmy otwarci na taką ideę, a przynajmniej na taką możliwość, nie ma sposobu, abyśmy mogli znaleźć wyjście z cierpienia.
~Adyashanti
