fbpx

Po menopauzie, samice orki stają się przywódczyniami stada

Orka to jeden z niewielu gatunków zwierząt na Ziemi, które żyją długo jeszcze po przejściu przez menopauzę. Badania nad tymi ssakami dostarczyły nowych informacji na temat korzyści płynących z tej pozornie dziwnej strategii reprodukcyjnej. Jak donoszą naukowcy w czasopiśmie Current Biology, samice orki, które przekroczyły wiek rozrodczy, zostają przywódczyniami stada ze względu na swoje cenne zdolności przetrwania.

W teorii, menopauza nie powinna mieć miejsca. Skoro celem przetrwania jest rozmnażanie, zwierzę, które nie może mieć potomstwa, nie ma powodu do dalszego życia. W przypadku orek, samice przestają się rozmnażać mniej więcej w wieku 50 lat. Co więcej, większość samców orki dożywa tylko tego wieku. Jednak samicom, które już przeszły menopauzę, pozostaje zazwyczaj jeszcze 40 lat życia.

Naukowcy z Uniwersytetu w Exeter, Uniwersytetu w Nowym Jorku i z Centrum Badań nad Wielorybami przeanalizowali 35-letnie dane obserwacyjne zagrożonej populacji orek zamieszkujących północno-zachodni Pacyfik. Przyjrzeli się dobrze wszystkim fotografiom wędrujących orek, wykonanym w ciągu ostatnich dziesięcioleci, i dostrzegli pewien wzór: samice po menopauzie, najstarsze w całej grupie, zazwyczaj płynęły na czele, kierując całym stadem. Aby wytłumaczyć to zachowanie, badacze skupili się na analizie okresu, kiedy to liczba łososi, stanowiących podstawę diety orki, była krytycznie niska.

“Jednym ze sposobów, w jaki samice orki, które przekroczyły wiek rozrodczy, zapewniają dalsze przetrwanie gatunku, jest dzielenie się z resztą stada swoją wiedzą” – mówi Lauren Brent z Uniwersytetu w Exeter. – “Korzyści, jakie płyną z mądrości starszych tłumaczą, dlaczego samice orki, a także kobiety, żyją długo po tym, jak przestaną się rozmnażać.”

Wśród populacji orek rezydujących w okolicach północno-zachodniego Pacyfiku, łosoś stanowi 90% ich diety. Umiejętność znalezienia pożywienia staje się wówczas nieoceniona. A kiedy liczba łososi znacznie spada, tylko orki z wieloletnim doświadczeniem w polowaniu są w stanie je odnaleźć.

Podczas tych trudnych okresów, jak zauważyli badacze, starsze samice płynęły na czele młodych samców w poszukiwaniu pożywienia. Wspomniane młode osobniki były prawie zawsze potomkami “głowy rodziny”.

“Samice udzielają więcej pomocy swoim męskim potomkom, ponieważ to oni mają większe szanse na przekazanie genów” – wyjaśnia Daniel Franks z Uniwersytetu w Nowym Jorku. – “Samce posiadają większy potencjał reprodukcyjny i łączą się w pary z samicami spoza grupy, przez co ich potomstwo rodzi się w innym stadzie, dzięki czemu nie konkuruje w walce o pożywienie.”

Nie jest pewne, czy młode samce rozpoznają swoje matki jako “mędrców”, ale każdy z nich pozostaje przy boku swojej rodzicielki do samego końca. Mając swoje potomstwo stale blisko siebie, samice orki najprawdopodobniej cieszą się jeszcze większą ilością okazji do zaangażowania w dobrobyt swoich dzieci, niż ludzkie matki.

“Sugeruje się, że menopauza wśród kobiet to jedynie skutek uboczny nowoczesnej medycyny i poprawy warunków życia” – mówi Darren Croft z Uniwersytetu w Exeter. – “Istnieją jednak dowody na to, że menopauza u ludzi jest wynikiem adaptacji.”

Choć menopauza nie zostawiła żadnego śladu w skamieniałościach naszych przodków, jej funkcja wśród orek jest szansą na odgadnięcie tego, jak to wyglądało w społecznościach przedpiśmienniczych, kiedy to wiedza była przekazywana ustnie.

 

Źródło: nationalgeographic.com

Tłumaczenie: Aleksandra Kotlęga

Dodaj komentarz