Ruch (w naturze) to zdrowie. Twórca Ruchu Naturalnego radzi, żeby znów zacząć się bawić

Ruch to zdrowia, prawda? Przynajmniej tego uczymy się od dzieciństwa. Ale podczas, gdy jako dzieci ruszamy się naturalnie i intuicyjnie, o tyle w życiu  dorosłym o tym zapominamy. Brak ruchu rekompensujemy sobie okrojonym substytutem ćwiczeń na siłowni lub w klubie fitness.

 

Ubodzy w ruch

Za podstawowy ruch u większości dorosłych służy krótki spacer od drzwi mieszkania do samochodu i z samochodu do pracy, ewentualnie dźwiganie zakupów. Ervan La Corre, twórca metody MovNat, czyli ruchu naturalnego (z jęz. ang. „natural movement” )twierdzi, że to nie zastąpi ruchu na łonie natury. Jego ideą nie jest bowiem praca nad pewną grupą mięśni, ale nad ogólną sprawnością ciała  – chodzi o to, żeby być pomocnym, a nie ładnie wyglądać.

Ćwiczenia mają sprawić, że będziemy praktyczni i pomocni, niezależnie od tego czy chodzi o wniesienie kanapy na trzecie piętro czy ucieczka przed dzikim zwierzęciem przez las.

– Gdy twoim głównym, jeśli nie jedynym, sposobem poruszania się jest powolny spacer na krótkich dystansach po płaskich powierzchniach, a ponadto gdy przez większość dnia siedzisz, pozostając właściwie fizycznie bezczynny, to znajdujesz się w stanie ruchowego ubóstwa – napisał w swojej książce autor „MovNat. Ruch naturalny w praktyce”.

Tęsknota za naturą

Erwan Le Corre od zawsze lubił się ruszać. Całe dzieciństwo spędził na łonie natury – jak typowe dziecko tamtejszych czasów – a za podstawę zabawy służyły mu zwalone pnie drzew, groty, skały i wzniesienia. Jako nastolatek zatęsknił za sportem, więc zapisał się na sporty walki. Wyznał jednak, że czegoś mu brakowało. Jego zdaniem wysiłek był niepełny i nie angażował go całkowicie. Każdy inny sport był wykonywany mechanicznie i traktował ciało ludzkie w sposób techniczny, a nie holistyczny.

– Pojąłem, że tym, czego mi brakowało i czego instynktownie szukałem całe życie, była możliwość rozwoju oraz utrzymywania najbardziej ponadczasowych ludzkich umiejętności – wyznał Erwan Le Corre.

Mężczyzna powrócił więc do „zabaw”,  które wykonywał jako dziecko i badał swoje samopoczucie oraz sprawność organizmu. Te eksperymenty pozwoliły mu stworzyć zestaw ćwiczeń, które przyczyniają się na naszej ewolucji. W MovNat nie chodzi o ładny wyląd ciała, ale o sprawność i praktyczność.

Przypatrz się dzieciom

Za inspirację i zrozumienie idei może posłużyć obserwacja dzieci. Od urodzenia mają w sobie naturalność zdolność poruszania się i zazwyczaj właśnie w ten sposób poznają świat – przez dotyk, chodzenie i upadki.

– Dzieci w zabawie wykorzystują pełny zakres ruchu naturalnego i robią to w pełni instynktownie. To potrzeba tak silna, że nie są w stanie się jej oprzeć i muszą się poruszać niemal przez cały czas, gdy nie śpią – mówi Erwan Le Corre.

I faktycznie, wystarczy przyjrzeć się maluchom. Nawet kilkumiesięczne szkraby turlają się, chwytają, upadają, próbują chodzić lub czołgać się. Ruch jest dla nich instynktowny, bo oznacza rozwój.

– Dzieci naturalnie ćwiczą te umiejętności, które z punktu widzenia ewolucji powinny zapewnić im przetrwanie, a ich powtarzanie z jednej strony jest zabawą, a z drugiej – poważną pracą – pisze Erwan Le Corre w swojej książce.

Zdaniem twórcy, ruch naturalny cechuje się pewnymi właściwościami. Dopiero, gdy jakieś ćwiczenia zawierają wszystkie  te cechy, możemy mówić o ruchu naturalnym.

Oto manifest MovNat stworzony przez Erwana Le Corre’a:

Ewolucyjność – ruch naturalny jest efektem odwiecznych przystosowań

gatunku ludzkiego do życia w naturze.

Instynktowność – wzorce ruchu naturalnego zaczynają się rozwijać w wieku niemowlęcym i nie wymagają wskazówek.

Uniwersalność – ruch naturalny jest prawem każdego człowieka, bez względu na pochodzenie, płeć i wiek.

Praktyczność – głównym celem ruchu naturalnego jest przydatność pod względem zaspokajania podstawowych potrzeb fizjologicznych.

Witalność – ruch naturalny zwiększa szanse przetrwania w sytuacjach zagrażających życiu i sprzyja dobrej kondycji.

Niewyspecjalizowanie – umiejętności ruchu naturalnego są wzajemnie powiązane i działają symbiotycznie.

Adaptowalność – ruch naturalny dostosowuje się do różnorodnych zmiennych środowiskowych i wymogów praktycznych.

Środowiskowość – ruch naturalny rozwinął się jako zachowanie adaptacyjne, przystosowane do urozmaiconych, naturalnych środowisk życia pierwszych ludzi.

Progresywność – umiejętności ruchu naturalnego można rozwijać i należy je pielęgnować przez całe życie.

Efektywność – ruch naturalny dąży do osiągnięcia maksymalnej skuteczności, oszczędności energii i bezpieczeństwa.

Uważność – koncentracja uwagi zapewnia efektywność ruchu naturalnego.

Współpraca – ludzie wykorzystują ruch naturalny na korzyść grupy lub społeczności, do której należą.

Nie trzeba zapisywać się od razu na warsztaty MovNat, czy jeździć na treningi z wykwalifikowanymi instruktorami, żeby zacząć stosować te zasady w praktyce. Najlepszą metodą pracy z ciałem zdaniem Le Corre’a jest nasze własne samopoczucie. Jeżeli jakaś forma ruchu przynosi radość, róbmy tego więcej. Jeśli dodatkowo buduje naszą kondycję i sprawność, i łączy z naturą, to jesteśmy na najlepszej drodze, by stać się praktycznymi istotami, na których zawsze można liczyć.

Opracowanie: Kamila Gulbicka
Źródło: zwierciadlo.pl