„Są uciążliwi”. Twórcom TikToka zakazano tutaj wstępu

Buddyjscy mnisi w Nepalu określili twórców filmików TikToka mianem „uciążliwych”. Konsekwencją jest wprowadzenie dla nich zakazu wykorzystywania religijnego dziedzictwa ich kraju jako sceny dla popularnej platformy mediów społecznościowych.

Nic tak nie umniejsza piękna świętego miejsca, jak grupy tiktokerów wykorzystujących je bez przerwy  jako tło dla swoich serwisów społecznościowych.

Nepal uznał, że miarka się przebrała. Ten buddyjski kraj, w którym znajduje się najwiecej świętych miejsc, wprowadził wokól nich  strefy „wolne od TikToka”. Zakaz egzekwowany jest przy pomocy firm ochroniarskich i grup buddyjskich ze stolicy Katmandu.

Od 2021 roku na terenie światyn pojawiły się znaki „No TikTok” oraz  instalację kamer CCTV, aby pomóc w obserwowaniu TikTokerów. Wynajeto także ochronę, która każdego, kto łamie zakaz, prosi się o opuszczenie miejsca.

–Robienie TikToków poprzez odtwarzanie głośnej muzyki wprowadza uciążliwość dla pielgrzymów z całego świata, którzy przybywają do miejsca narodzin Gautamy Buddy – mówi  Sanuraj Shakya, rzecznik Lumbini Development Trust. –Zakazaliśmy tworzenia TikToków w i wokół świętego ogrodu, gdzie znajdują się główne świątynie.

–Niektórzy z tych influencerów, pociągają za sobą całe hordy adorujących fanów lub ciekawskich przechodniów, tworząc poważne zakłócenia w skądinąd spokojnych miejscach medytacji i Sangi – dodaje.

TikTok jest najpopularniejszą platformą mediów społecznościowych w Nepalu. Zakaz spotkał się ze zrozumieniem ze strony twórców filmików. Jeden z nich, który ma na platformie kilkuset zwolenników w Katmandu, nie żałuje, że mnisi i policja poprosili TikTokersów o opuszczenie miejsca. Mówi, że  to, co wyróżnia tę aplikację, to nie nadmierne wykorzystywanie słynnych zabytków, ale bycie kreatywnym.

Zakazy zostały jak dotąd wprowadzone w buddyjskich miejscach pielgrzymkowych w Lumbini, słynnej stupie Boudhanath w Katmandu, świątyni Gadhimai w Bara i świątyni Ram Janaki w Janakpur.

Źródło: Good News Network

Opracowanie: Agata Pałach, blog Nigdy za późno