To drzewo wykorzystuje sól, aby zdobyć wodę. Odkrycie może przynieść korzyści również dla człowieka
Tamaryszek bezlistny (Tamarix aphylla), zaliczany do grupy roślin halofitów, potrafi przetrwać w ekstremalnych, pustynnych środowiskach o wysokim stężeniu soli w glebie. Adaptując się do tak surowych warunków, wykształcił zdolność wykorzystywania soli do magazynowania wilgoci z otoczenia. Badacze uważają, że odkrycie tej unikatowej strategii przetrwania może przynieść korzyści również dla człowieka.
Życie w solnych nizinach
Tamaryszek bezlistny rośnie na jałowych terenach Bliskiego Wschodu, gdzie słona ziemia stanowiłaby wyzwanie dla większości roślin. Przez specjalnie przystosowane gruczoły wydziela nadmiar soli, tworząc małe solne kryształki. W najgorętszych momentach dnia woda zawarta w tych kryształkach paruje, pozostawiając ślady białych osadów, które łatwo dostrzec na tle pustynnego krajobrazu.
Zaskakujące odkrycia
W opublikowanych wynikach badań w prestiżowym czasopiśmie „Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America” naukowcy odkryli kolejną, kluczową rolę tych kryształków. Marieh Al-Handawi z Uniwersytetu Nowojorskiego w Abu Dhabi, podczas podróży po pustyniach Zjednoczonych Emiratów Arabskich, zaobserwowała, jak na kryształach soli gromadzi się rosa. Podejrzenie, że kryształki mogą aktywnie przyczyniać się do absorpcji wilgoci, skłoniło do dalszych badań.
Zespół badawczy, dokumentując proces za pomocą techniki filmowania poklatkowego, potwierdził, że kryształki soli nocą skutecznie kondensują wilgoć. W doświadczeniach przeprowadzonych w warunkach 35 stopni Celsjusza i 80 procent wilgotności względnej gałązka pokryta solą zebrała znacząco więcej wody niż gałązka oczyszczona, co potwierdza rolę soli w procesie akumulacji wody.
Znaczenie odkrycia
Analizy wykazały, że skład osadów solnych na tamaryszku obejmuje różnorodne sole, które współdziałają, by maksymalnie wykorzystać wilgoć. Wśród nich znalazł się chlorek sodu, gips, a także siarczan litu, który może wchłaniać wodę nawet przy niskim poziomie wilgotności.
Al-Handawi z entuzjazmem wskazuje na potencjał adaptacji tej roślinnej strategii zbierania wody dla potrzeb ludzkości. Dane te mogą stanowić podstawę do opracowania nowych technologii pozyskiwania wody z atmosfery.
