Płaska Ziemia? W tej teorii może tkwić ziarno prawdy

Nie martwcie się, nie zamierzamy wywracać do góry nogami powszechnie przyjętych przekonań, ogłaszając, że Ziemia jest płaska. Jednakże zdaje się, że w odległych czasach formowania się naszej planety, jej kształt mógł być bardziej zbliżony do płaskiego, niż obecnie.

Za takimi fascynującymi twierdzeniami stoją naukowcy z University of Central Lancashire. W artykule opublikowanym w Astronomy and Astrophysics Letters autorzy zajęli się analizą wczesnego kształtu Ziemi. Uważają, że miliardy lat temu, w czasie formowania się Układu Słonecznego, Ziemia (jeszcze niebieska) mogła przybierać formę bliższą płaskiego.

Zrozumienie tego procesu wymaga odniesienia do etapów tworzenia się planet. Proces ten rozpoczyna się od dysków protoplanetarnych — ogromnych skupisk pyłu i gazu orbitujących wokół gwiazd, takich jak Słońce, które mają formę pierścieni. Według ogólnie przyjętej teorii, te dyski w pewnym momencie rozpoczynają proces akrecji.

W tym scenariuszu zgromadzony materiał zaczyna się łączyć, formując zalążek przyszłej planety. Inna teoria, mówiąca o niestabilności dysku, sugeruje, że dysk może się ochładzać i zapadać pod własnym ciężarem, tworząc bryły, które są początkiem planet.

Chociaż obecnie płaska Ziemia jest traktowana jako mit, wydaje się, że formujące się planety mogą początkowo przyjmować formę spłaszczonej sferoidy.

Ostatnie badania na ten temat opierają się na symulacjach komputerowych procesu formowania się planet, z uwzględnieniem teorii niestabilności dysku. Badacze z zespołu zwrócili uwagę na charakterystykę planet i porównali ją z obserwacjami. Szczególnie interesował ich kształt tych ciał niebieskich i okoliczności, w których zwiększają one swoją masę, biorąc pod uwagę różne czynniki, jak temperatura czy gęstość gazu.

Mimo iż dotychczas sądzono, że nowo powstające planety od samego początku mają kulisty kształt, najnowsze odkrycia temu przeczą. Skłaniają one ku teorii, że planety początkowo mogą być spłaszczone i powstają w wyniku niestabilności dysku, z materią opadającą głównie z biegunów.

Te odkrycia, dotyczące zarówno przeszłości Ziemi, jak i obserwacji młodych egzoplanet, mogą przynieść nowe spojrzenie na sposób, w jaki środowisko formowania wpływa na kształt i skład chemiczny młodych planet. Informacje te umożliwią tworzenie dokładniejszych modeli komputerowych, które w przyszłości będą mogły być weryfikowane za pomocą obserwacji z Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba.