Zdumiewające wędrówki mamutów sprzed 17 000 lat. Dziennik zapisany w ich kłach
Międzynarodowy zespół badawczy prześledził podróż życia arktycznego mamuta wełnistego, który w ciągu swoich 28 lat przemierzył tak dużą część Alaski, że niemal dwukrotnie okrążył Ziemię.
Naukowcy zebrali bezprecedensowe dane na temat jego życia dzięki analizie 17 000-letniej skamieliny z Muzeum Północy Uniwersytetu Alaski. Dzięki wygenerowaniu i zbadaniu danych izotopowych w kłach mamuta, byli w stanie dopasować jego przemieszczanie się i dietę do izotopowych map regionu. Okazuje się, że miały wtedy miejsce zadziwiające wędrówki mamutów.
Niewiele szczegółów było dotąd znanych na temat życia i przemieszczania się mamutów wełnistych, a to badanie stanowi pierwszy dowód na to, że przemierzały one ogromne odległości.
„Nie jest jasne, czy był on sezonowym migrantem, ale pokonał naprawdę znaczące odległości” – powiedział Matthew Wooller, badacz z Uniwersytetu Alaski Fairbanks, starszy i główny autor pracy. „Dotarł do wielu regionów Alaski podczas swojego życia, co jest niesamowite, gdy pomyślimy o tym, jak duży jest to obszar”.
Naukowcy z Alaska Stable Isotope Facility, gdzie Wooller jest dyrektorem, podzielili blisko dwumetrowy kieł wzdłuż i wygenerowali około 400,000 mikroskopijnych punktów danych przy użyciu lasera i innych technik.
„Od momentu narodzin do dnia śmierci kły mamuta stanowiły swoisty dzienniczek – powiedział Pat Druckenmiller, paleontolog i dyrektor UA Museum of the North, w oświadczeniu. „Matka natura zazwyczaj nie oferuje tak dogodnych i pozostających przez całe życie zapisów z całego cyklu życia jednostki”.
Naukowcy wiedzieli, że mamut zmarł na Alasce na North Slope powyżej koła podbiegunowego, gdzie znaleziono jego szczątki. Na podstawie DNA zidentyfikowano go jako samca, który był spokrewniony z ostatnią grupą swojego gatunku żyjącą na kontynentalnej Alasce. Te szczegóły zapewniły lepszy wgląd w życie i zachowanie zwierzęcia. Na przykład, nagła zmiana w jego sygnaturze izotopowej, środowisku i sposobie przemieszczania się w wieku około 15 lat prawdopodobnie zbiegła się w czasie z odrzuceniem mamuta przez stado, co odzwierciedla schemat zaobserwowany u niektórych współczesnych samców słoni.
Izotopy dostarczyły również wskazówek na temat tego, co doprowadziło do śmierci zwierzęcia. Izotopy azotu wzrosły podczas ostatniej zimy mamuta, co może być oznaką śmierci głodowej u ssaków.
„To po prostu niesamowite, co byliśmy w stanie zobaczyć i zrobić z tymi danymi” – powiedział współautor projektu Clement Bataille, badacz z Uniwersytetu w Ottawie, który kierował pracami nad modelowaniem we współpracy z Amy Willis z Uniwersytetu w Waszyngtonie.
Odkrycie nowych informacji o życiu wymarłych gatunków zaspokaja nie tylko ciekawość. Takie szczegóły mogą być zaskakująco istotne w obecnych czasach, gdy wiele gatunków dostosowuje swoje wzorce przemieszczania się i obszary występowania do zmieniającego się klimatu.
„Arktyka jest teraz świadkiem wielu zmian, a my możemy wykorzystać przeszłość, aby zobaczyć, jaka przyszłość czeka żyjące tam obecnie gatunki” – powiedział Wooller. „Próba rozwiązania tej detektywistycznej historii uczy nas, jak nasza planeta i ekosystemy reagują w obliczu zmian środowiskowych„.
Opracowanie i tłumaczenie: Agata Pałach, autorka bloga Nigdy za późno, o podróżach, życiowych zmianach i języku angielskim.
Źródło: Good News Network
